Τί είναι η ενδομητρίωση;
Το ενδομήτριο είναι ιστός που επενδύει εσωτερικά τη μήτρα και το οποίο ακολουθεί κυκλικές μεταβολές κατά τη διάρκεια του κύκλου της γυναίκας, ενώ στο τέλος του κύκλου, εφόσον δεν υπάρξει εγκυμοσύνη, αποκολλάται και έτσι ξεκινά η έμμηνος ρύση. Στην ενδομητρίωση, αυτός ο ιστός εκτός από τη θέση αυτή βρίσκεται και σε άλλες θέσεις. Οι συχνότερες εντοπίσεις είναι στις ωοθήκες, στις σάλπιγγες, στο περιτόναιο που επενδύει το εσωτερικό της κοιλιάς, στους συνδέσμους της μήτρας. Άλλες εντοπίσεις μπορεί να υπάρξουν σε διάφορα όργανα απομακρυσμένα ή μη, όπως ουροδόχος κύστη, ουρητήρες, λεπτό και παχύ έντερο, και σπάνια σε όλα σχεδόν τα σημεία του σώματος, όπως π.χ. πνεύμονα, διάφραγμα. Η ενδομητρίωση κατατάσσεται σε 4 στάδια ανάλογα με τη βαρύτητα, δηλαδή ελάχιστη, ήπια, μέτρια και σοβαρή.
Γιατί δημιουργεί προβλήματα η ενδομητρίωση;
Ο ιστός αυτός ακολουθεί τις κυκλικές μεταβολές του ενδομητρίου. Αυξάνεται σε διαστάσεις, λοιπόν, με την αύξηση των οιστρογόνων κατά τη διάρκεια του κύκλου και μπορεί να ερεθίσει το περιτόναιο ή να αιμορραγήσει δημιουργώντας συμφύσεις. Η αιμορραγία ή φλεγμονή ή η δημιουργία συνδετικού ιστού (συμφύσεις) μπορεί να προκαλέσουν πόνο, περισσότερο πριν και κατά την περίοδο. Επιπλέον, ποσοστό ως 40% των γυναικών που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν έχουν σε κάποιο βαθμό ενδομητρίωση.
Ποιά είναι τα κυριότερα συμπτώματα;
Εξαρτάται από την εντόπιση. Το πιο κοινό είναι χρόνιο άλγος στην πύελο, κυρίως λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της περιόδου. Μπορεί να εμφανιστεί δυσπαρεύνεια (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή), όπως και πόνος κατά την αφόδευση, αν υπάρχει κάποια εστία στο έντερο. Αν έχει επεκταθεί στην ουροδόχο κύστη, μπορεί να εμφανιστεί πόνος κατά την ούρηση ή αιματουρία. Πολλές βέβαια γυναίκες με ενδομητρίωση δεν έχουν καθόλου συμπτώματα.
Η διάγνωση γίνεται με τη λήψη ενός καλού ιστορικού, γυναικολογική εξέταση και ίσως διενέργεια υπερηχογραφήματος. Ο μόνος τρόπος για να γίνει οριστική διάγνωση είναι με τη λαπαροσκόπηση.
Ποιός είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης;
Μπορεί να είναι απλή παρακολούθηση, φαρμακευτική θεραπεία, χειρουργική θεραπεία με λαπαροσκοπική αφαίρεση όλων των εστιών ενδομητρίωσης, ή συνδυασμός των παραπάνω. Το είδος της θεραπείας εξαρτάται από τα συμπτώματα, την επιθυμία ή όχι για τεκνοποίηση και την έκταση της νόσου.
